De geschiedenis van de Japanse tuin

Het concept van de Japanse tuinen is afgeleid van de Chinese tuincultuur. De Japanners hadden op verschillende missies de Chinese tuin al ontdekt, maar begonnen het pas echt over te nemen toen ze Korea meerdere malen waren binnengevallen. Ze namen deze tuinarchitecturen over en lieten Koreaanse tuinarchitecten, waarschijnlijk gedwongen, naar Japan emigreren om de tuinen te ontwerpen. De eerste tuinen werden rond 700 na Christus aangelegd in Japan. Vandaag de dag zijn er nog steeds tuinbedrijven in Japan met Koreaanse namen.

Shintôperiode

Tot ongeveer de achtste eeuw was de tijd van Shintô. Shintô zijn zeer belangrijke goden uit het Boeddhisme. Deze goden moesten gunstig gestemd worden met offers, dansen en muziek. Deze dansfeesten en offerrituelen werden vooral uitgevoerd rond de Shintôtempel. Vandaar dat rondom deze tempels natuurcreaties met stenen, eilandjes, bomen en waterpartijen terug te vinden zijn. Deze elementen hadden allemaal een speciale betekenis, werden op een speciale manier neergelegd en er werd zorgvuldig een plaats voor uitgezocht. Veel planten en bomen worden tot op heden nog als heilig beschouwd.

Nara-periode

Het keizerlijk hof begint met de aanleg van siertuinen waarbij de Chinese tuinen en het Boeddhisme als voorbeeld dienden. Gewone burgers hadden tot nu toe nog geen tuin, maar hier komt verandering in tijdens de Nara-periode (710-794). De hoofdstad van toen, Nara, werd opnieuw gebouwd. Hierbij werden ook tuinen bij woningen aangelegd. Hierbij werd veel gebruik gemaakt van de bekende Japanse elementen zoals water, eilandjes en bruggen.

Ontstaan verschillende tuinen

Tijdens de Kamakura-periode (1185-1333) vond er een burgeroorlog plaats in Japan. Deze oorlog zorgde ervoor dat de meditatietuin zeer populair werd. Er was grote behoefte aan een plek waar u tot rust kon komen. Na deze burgeroorlog was er een tijd van kalmte aangebroken waardoor er plaats gemaakt kon worden voor andere zaken, zoals de theeceremonie. Daarbij hoorde een theetuin: deze tuin diende om de geest voor te bereiden voor de ceremonie zodat hij deze in rust en met genoeg kracht kon bezoeken. Bij de ingang van het theepaviljoen kon men zichzelf reinigen voordat het theehuis werd betreden.

De Japanse tuin van nu

De Japanse tuin begon pas echt de vorm te krijgen zoals het er tegenwoordig uitziet in de Edoperiode. Deze periode loopt van 24 maart 1603 tot 3 mei 1868. In deze periode werden er Japanse stads- en wandeltuinen aangelegd die voor iedereen openbaar waren. Bij de aanleg van deze tuinen was de symboliek erg belangrijk en werd er veel gelet op details. Japanse tuinen vindt u vandaag de dag verspreid in verschillende landen. Bij tempels en hofjes dienen ze nog steeds voor hun oorspronkelijke functie, maar ook particulieren worden verliefd op de uitstraling en de rust die een Japanse tuin te bieden heeft en leggen daarom vaak een Japanse tuin aan voor eigen gebruik.